Χορός από τη Χάλκη. Το όνομά του το πήρε από την αλλαγή κατεύθυνσης των χορευτών πότε προς τα ζερβά (αριστερά) και πότε προς τα δεξιά, αν και στην πραγματικότητα είναι μόνο ζερβά. Έχει μουσικό μέτρο 2/4. Το χορευτικό σχήμα είναι τόξο με φορά ωρολογιακή. Η διάταξη των χορευτών περιλαμβάνει γυναίκες μεταξύ των αντρών, με πρωτοχορευτή καθώς και τελευταίο του χορού πάντα άντρα. Η λαβή είναι σταυρωτή με το δεξί χέρι πάνω από το αριστερό του επόμενου χορευτή. Επισημαίνεται ότι ο χορός αυτός χορεύεται τις πρωινές ώρες για να ξεκουραστούν οι χορευτές, γι’ αυτό και έχει πολύ αργή μελωδία και βήματα.

Χορός που συναντάται σε όλα τα Δωδεκάνησα (μορφή Χάλκης). Το όνομά του προέρχεται από την επιτόπια παλινδρομική κίνηση των χορευτών που λέγεται σουστάρισμα. Έχει μουσικό μέτρο 2/4. Το χορευτικό σχήμα είναι τόξο με κατεύθυνση αντιωρολογιακή. Η διάταξη των χορευτών περιλαμβάνει γυναίκες μεταξύ των αντρών, με πρωτοχορευτή καθώς και τελευταίο του χορού πάντα άντρα. Η λαβή είναι σταυρωτή με το αριστερό χέρι πάνω από το δεξί χέρι του επόμενου χορευτή.

Χορός από το χωριό Αφάντου της Ρόδου. Το όνομά του το πήρε από την αλλαγή κατεύθυνσης των χορευτών πότε προς τα ζερβά (αριστερά) και πότε προς τα δεξιά. Έχει μουσικό μέτρο 2/4. Το χορευτικό σχήμα είναι τόξο με κατεύθυνση αμφίδρομη το οποίο αλλάζει κατά τη διάρκεια του χορού σε δύο ομόκεντρους κύκλους οι οποίοι έχουν αντίθετοι φορά. Η διάταξη των χορευτών περιλαμβάνει γυναίκες μεταξύ των αντρών, με πρωτοχορευτή καθώς και τελευταίο του χορού πάντα άντρα. Η λαβή είναι με το αριστερό χέρι πάνω από τον δεξιό ώμο τους κρατώντας συνήθως μαντίλι του οποίου την άκρη ρίχνουν στην πλάτη τους, την άκρη του οποίου κρατά με το δεξί χέρι ο επόμενος χορευτής ή χορεύτρια. Επιπλέον, να τονίσουμε ότι είναι ένας εύθυμος χορός που τον παράγγελναν στις πρωινές ώρες, όταν πια είχαν όλοι κουραστεί, ώστε να ζωντανέψει και πάλι το γλέντι, καθώς οι συνεχείς στροφές συμβάλλουν στην εύθυμη ατμόσφαιρα του χορού, πολύ περισσότερο όταν, συχνά, ο λυράρης κατευθύνει τους χορευτές έξω από το σπίτι, το καφενείο ή την πλατεία, όπου γίνεται το γλέντι ή πάνω σε τοίχους, σε ρυάκια κλπ.

Χορός που συναντάται σε όλα τα Δωδεκάνησα (μορφή Καλύμνου). Το όνομά του προέρχεται από την επιτόπια παλινδρομική κίνηση των χορευτών που λέγεται σουστάρισμα. Έχει μουσικό μέτρο 2/4. Το χορευτικό σχήμα είναι τόξο με κατεύθυνση αντιωρολογιακή. Η διάταξη των χορευτών περιλαμβάνει γυναίκες μεταξύ των αντρών, με πρωτοχορευτή καθώς και τελευταίο του χορού πάντα άντρα. Η λαβή είναι αγκαζέ (θηλυκωτά), με τους δύο πρώτους του χορού από τις παλάμες με μαντήλι. Η “Σούστα” η “Τσαμπουνιστή” ή “Τριπι’ητή” είναι παρόμοια με τη “Σούστα” με βιολί, αλλά αυτή συνοδεύεται από τσαμπούνα. Εχει γρηγορότερη αγωγή και πιο επιτόπιο χαρακτήρα, καθίσματα, χτυπήματα με τα “ποδήματα” και μελωδία με έντονα τα στοιχεία του στιγμιαίου αυτοσχεδιασμού.

Πανελλήνιος χορός με καταγωγή από τη Ρούμελη και το Μωρηά. Λέγεται και “Συρτός” κυρίως στη Μακεδονία και τη Θράκη και σε μερικά νησιά προφέρεται και ως “Καλαμαθιανός”. Το όνομά του το πήρε πιθανότατα από το τραγούδι “Μαντήλι Καλαματιανό”. Έχει μουσικό μέτρο 7/8. Το χορευτικό σχήμα είναι τόξο με κατεύθυνση αντιωρολογιακή. Η διάταξη των χορευτών περιλαμβάνει γυναίκες μεταξύ των αντρών, με πρωτοχορευτή καθώς και τελευταίο του χορού πάντα άντρες. Η λαβή είναι από τις παλάμες στο ύψος των ώμων. Επισημαίνεται ότι στα νησιά του Νοτίου Αιγαίου και την Κρήτη πάντα ο τελευταίος χορευτής είναι άντρας καθώς και ότι σε μερικές περιπτώσεις, ιδίως τις Απόκριες, μπορεί η λαβή να είναι και από τους ώμους.