Χοροί Νοτίου Αιγαίου

Χορός από την κεντρική και δυτική Κω. Έχει μουσικό μέτρο 2/4. Το χορευτικό σχήμα είναι τόξο με κατεύθυνση αντιωρολογιακή. Η διάταξη των χορευτών περιλαμβάνει γυναίκες μεταξύ των αντρών, με πρωτοχορευτή καθώς και τελευταίο του χορού πάντα άντρα. Η λαβή είναι από τις παλάμες με τα χέρια στο ύψος των ώμων. Η μουσική του έχει προέλευση από την Κρήτη, αλλά μάλλον εντάχθηκε στην χορευτική παράδοση του νησιού μετά την ενσωμάτωση της Κρήτης.

Χορός που συναντάται σε όλα τα Δωδεκάνησα (μορφή Κω). Το όνομά του προέρχεται από την επιτόπια παλινδρομική κίνηση των χορευτών που λέγεται σουστάρισμα. Έχει μουσικό μέτρο 2/4. Το χορευτικό σχήμα είναι τόξο με κατεύθυνση αντιωρολογιακή. Η διάταξη των χορευτών περιλαμβάνει γυναίκες μεταξύ του πρωτοχορευτή και των υπόλοιπων αντρών οι οποίοι χορεύουν στο τέλος του τόξου. Η λαβή είναι σταυρωτή με το αριστερό χέρι πάνω από το δεξί χέρι του επόμενου χορευτή.

Πανελλήνιος χορός όπως αποδίδεται στην Κω. Το όνομά του το πήρε πιθανότατα από τη διάταξη των χορευτών, όπου ο πρώτος “σύρει”, τραβάει, κατευθύνει τους υπόλοιπους. Έχει μουσικό μέτρο 2/4. Το χορευτικό σχήμα είναι τόξο με κατεύθυνση αντιωρολογιακή. Η διάταξη των χορευτών περιλαμβάνει γυναίκες μεταξύ του πρωτοχορευτή και των υπόλοιπων αντρών οι οποίοι χορεύουν στο τέλος του τόξου. Η λαβή είναι από τις παλάμες, με τα χέρια στο ύψος των ώμων. Γενικά ο βηματισμός αποτελείται από μπροστινά βήματα (“τριαράκια” στην περιφέρεια του κύκλου). Χορεύεται με τον ίδιο τρόπο όπως σε όλα τα Δωδεκάνησα αλλά διατηρώντας τη διάταξη με τους άντρες στο πίσω μέρος του κύκλου (εκτός του πρωτοχορευτή).

Πανελλήνιος χορός όπως αποδίδεται στην Κω. Το όνομα οφείλεται στον τρόπο πιασίματος που φαίνεται σαν ο κάθε χορευτής να τραβάει (με το μαντήλι) τον χορευτή που ακολουθεί. Λέγεται και “Τραβηχτός” ή “Μαντηλάτος” και είναι η παλαιότερη ονομασία του χορού στην Κω. Έχει μουσικό μέτρο 2/4. Το χορευτικό σχήμα είναι τόξο με κατεύθυνση αντιωρολογιακή. Η διάταξη των χορευτών περιλαμβάνει γυναίκες μεταξύ του πρωτοχορευτή και των υπόλοιπων αντρών οι οποίοι χορεύουν στο τέλος του τόξου. Η λαβή είναι από τις παλάμες, με τα χέρια στο ύψος των ώμων. Γενικά ο βηματισμός αποτελείται από μπροστινά βήματα (“τριαράκια” στην περιφέρεια του κύκλου). Χορεύεται με τον ίδιο τρόπο όπως σε όλα τα Δωδεκάνησα αλλά διατηρώντας τη διάταξη με τους άντρες στο πίσω μέρος του κύκλου (εκτός του πρωτοχορευτή).

Πανελλήνιος χορός με προέλευση από τη Πόλη. Λέγεται και “Χασαποσέρβικο” ή “Σέρβικος”. Το όνομα “Χασάπικος” προέρχεται από τους χασάπηδες ή μακελάρηδες της Πόλης, και το όνομα “Σέρβικος” προκύπτει από τη ρουμανική sârbă = Σέρβα, που η προφορά της είναι μεταξύ του «σι» και του «σε» οπότε υπήρξε εσφαλμένη συσχέτιση της “σίρμπας” με την Σερβία, παγιώνοντας το κοινό σήμερα όνομα “χασαποσέρβικο”. Έχει μουσικό μέτρο 2/4. Το χορευτικό σχήμα είναι τόξο και έχει κατεύθυνση αντιωρολογιακή. Η διάταξη των χορευτών περιλαμβάνει γυναίκες μεταξύ των αντρών, με πρωτοχορευτή καθώς και τελευταίο του χορού πάντα άντρα. Σε ότι αφορά στην κοινωνική του διάσταση, ορίζεται ως ρεμπέτικος χορός, τουλάχιστον για την περίοδο 1850-1953, ενώ από το 1953 έως το 1980 οι μετεξελίξεις και οι μετασχηματισμοί της ελληνικής κοινωνίας τον φέρνουν στο προσκήνιο ως λαϊκό χορό. Από το 1980 και εντεύθεν ορίζεται ως πανελλήνιος χορός που εξελίσσεται σύμφωνα με την ελληνική αστικολαϊκή μουσική παράδοση. Σε κάποια μέρη είναι ακόμα βασικός χορός στα γλέντια τους (Κως, Κύθνος κλπ) ενώ σε κάποια άλλα έχει λάβει τοπική μορφή (πχ Σούστα Άνδρου, Ρούσικος Νάξου). Παλαιότερα ήταν μόνο αντρικός αλλά πλέον χορεύουν και οι γυναίκες.