Χοροί

Αντρικός χορός της βόρειας Άνδρου. Έχει μουσικό μέτρο 2/4. Το χορευτικό σχήμα είναι τόξο με κατεύθυνση αντιωρολογιακή και η λαβή των χορευτών είναι από τους ώμους. Παιζόταν με τσαμπούνα.

Ξενόφερτος χορός με καταγωγή από τις Η.Π.Α. Το όνομά του προέρχεται πιθανότατα από τον εμπνευστή του Φοξτρότ, τον ηθοποιό του βαριετέ Χάρι Φοξ. Λέγεται και “Φοξ ανγκλέ”. Έχει μουσικό μέτρο 4/4. Το χορευτικό σχήμα είναι ζευγαρωτό χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Η διάταξη των ζευγαριών αν είναι πολλά, είναι τυχαία στο χώρο. Η λαβή είναι αγκαλιαστή και το ζευγάρι είναι αντίκρυ ο ένας στον άλλο. Επιπλέον, να τονίσουμε ότι όπως και οι άλλοι “ευρωπαϊκοί” χοροί, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’60 χορευόταν σε όλη τη χώρα. Σε μερικές περιοχές (πχ Σίφνος, Ικαρία) διατηρήθηκε στα γλέντια έως και σήμερα.

Χορός των νησιών (παραλλαγή της Άνδρου). Έχει μουσικό μέτρο 2/4. Το χορευτικό σχήμα αποτελείται από δύο άντρες και δύο γυναίκες και έχει αντιωρολογιακή κατεύθυνση. Η διάταξη είναι οι γυναίκες μεταξύ των ανδρών και χορεύεται πάντα από τέσσερα άτομα. Αποτελεί τον κύριο χορό της παλιάς σουίτας της Άνδρου που αποτελούν οι “Συρτός”-“Γυναικείος Μπάλλος”-“Μπάλλος”. Αρχικά παίζεται ένας “Συρτός”, σύμφωνα με την παραγγελία που θα δώσουν οι άντρες χορευτές στους οργανοπαίκτες. Αφού χορέψουν λίγη ώρα, καλούν τις “ντάμες” τους (προσφέροντας ή πετώντας τους τα μαντήλια τους) και αυτές παίρνουν θέση ανάμεσα στους δύο “καβαλιέρους”. Με τη διάταξη αυτή των χορευτών παίζεται ο “Γυναικείος Μπάλλος” και ύστερα ο κυρίως “Μπάλλος” που χορεύεται αντικρυστά από ένα ή δύο ζεύγη.

Πανελλήνιος αντρικός χορός με προέλευση από τη Πόλη (μορφή από το Κόρθι της Άνδρου).Λέγεται “Χασάπικος” επειδή τον χόρευαν οι χασάπηδες ή μακελάρηδες της Πόλης και το όνομα “Σέρβικος” προκύπτει από τη ρουμανική sârbă = Σέρβα, που η προφορά της είναι μεταξύ του «σι» και του «σε» οπότε υπήρξε εσφαλμένη συσχέτιση της “σίρμπας” με την Σερβία, παγιώνοντας το κοινό σήμερα όνομα “χασαποσέρβικο”. Έχει μουσικό μέτρο 2/4. Στην Άνδρο το χορεύουν σε ζευγαρωτή διάταξη (άντρα-γυναίκας) με ελεύθερη λαβή και κίνηση χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Σε ότι αφορά στην κοινωνική του διάσταση, ορίζεται ως ρεμπέτικος χορός, τουλάχιστον για την περίοδο 1850-1953, ενώ από το 1953 έως το 1980 οι μετεξελίξεις και οι μετασχηματισμοί της ελληνικής κοινωνίας τον φέρνουν στο προσκήνιο ως λαϊκό χορό. Από το 1980 και εντεύθεν ορίζεται ως πανελλήνιος χορός που εξελίσσεται σύμφωνα με την ελληνική αστικολαϊκή μουσική παράδοση.

Χορός των νησιών (νέα μορφή της Άνδρου). Έχει μουσικό μέτρο 2/4. Το χορευτικό σχήμα αποτελείται από δύο άντρες και δύο γυναίκες και έχει αντιωρολογιακή κατεύθυνση. Η διάταξη είναι ζευγαρωτή με ελεύθερη λαβή. Είναι ο τελικός χορός της παλιάς σουίτας της Άνδρου που αποτελούν οι “Συρτός”-“Γυναικείος Μπάλλος”-“Μπάλλος”. Αρχικά παίζεται ένας Συρτός, σύμφωνα με την παραγγελία που θα δώσουν οι άνδρες χορευτές στους οργανοπαίκτες. Αφού χορέψουν λίγη ώρα, καλούν, προσφέροντας ή πετώντας τα μαντήλια τους, τις ντάμες τους οι οποίες παίρνουν θέση ανάμεσα στους δύο καβαλιέρους. Με τη διάταξη αυτή των χορευτών παίζεται ο “Γυναικείος Μπάλλος” και ύστερα ο κυρίως “Μπάλλος” που χορεύεται αντικρυστά από ένα ή δύο ζεύγη.