Χοροί

Πανελλήνιος χορός με καταγωγή από τη Ρούμελη και το Μωρηά. Λέγεται και “Συρτός” κυρίως στη Μακεδονία και τη Θράκη και σε μερικά νησιά προφέρεται και ως “Καλαμαθιανός”. Το όνομά του το πήρε πιθανότατα από το τραγούδι “Μαντήλι Καλαματιανό”. Έχει μουσικό μέτρο 7/8. Το χορευτικό σχήμα είναι τόξο με κατεύθυνση αντιωρολογιακή. Η διάταξη των χορευτών περιλαμβάνει γυναίκες μεταξύ των αντρών, με πρωτοχορευτή καθώς και τελευταίο του χορού πάντα άντρες. Η λαβή είναι από τις παλάμες στο ύψος των ώμων. Επισημαίνεται ότι στα νησιά του Νοτίου Αιγαίου και την Κρήτη πάντα ο τελευταίος χορευτής είναι άντρας καθώς και ότι σε μερικές περιπτώσεις, ιδίως τις Απόκριες, μπορεί η λαβή να είναι και από τους ώμους.

Χορός των νησιών του Αιγαίου, όπως αποδίδεται στη βόρεια Άνδρο. Έχει μουσικό μέτρο 2/4. Το χορευτικό σχήμα είναι τόξο με κατεύθυνση αντιωρολογιακή. Η διάταξη των χορευτών περιλαμβάνει γυναίκες μεταξύ των αντρών, με πρωτοχορευτή καθώς και τελευταίο του χορού πάντα άντρα. Η λαβή είναι από τους ώμους. Παίζεται με τσαμπούνα και τουμπί. Χορεύεται μικτά από άνδρες και γυναίκες πιασμένοι από τους ώμους σε κύκλο με κοφτά τριαράκια δεξιά κι αριστερά. Να τονίσουμε ότι η “Σούστα” στις Κυκλάδες χορεύεται συνήθως με συγκεκριμένη μελωδία “Συρτού”, και δεν είναι απαραίτητα γρήγορος χορός.

Πανελλήνιος χορός με καταγωγή από τη Ρούμελη και το Μωρηά, όπως χορεύεται στο Κόρθι της Άνδρου. Το όνομά του το πήρε από τη μελωδία του “Αργείτικου Καλαματιανού” της Πελοποννήσου. Έχει μουσικό μέτρο 7/8. Το χορευτικό σχήμα είναι τόξο με κατεύθυνση αντιωρολογιακή και στην Άνδρο χορεύεται μόνο από άντρες, με λαβή από τους ώμους.

Ξενόφερτος χορός με καταγωγή από την Τσεχία. Το όνομά του προέρχεται από την τσεχική λέξη půlka- που σημαίνει μικρό ή μισό, κάτι που αναφέρεται στα μικρά μισά βήματα του χορού. Προφέρεται και “Πόρκα” στα νησιά των Κυκλάδων. Έχει μουσικό μέτρο 4/4. Το χορευτικό σχήμα είναι ζευγαρωτό χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Η διάταξη των ζευγαριών αν είναι πολλά, είναι τυχαία στο χώρο. Η λαβή είναι αγκαλιαστή και το ζευγάρι είναι αντίκρυ ο ένας στον άλλο. Επιπλέον, να τονίσουμε ότι όπως και οι άλλοι “ευρωπαϊκοί” χοροί, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’60 χορευόταν σε όλη τη χώρα. Σε μερικές περιοχές (πχ Σίφνος, Ικαρία) διατηρήθηκε στα γλέντια έως και σήμερα. Στη Νάξο την έλεγαν “Τσαμπουνόπορκα” και αλλάζανε ντάμες με το συνθηματικό “σανζέ λα νταμ”.

Πανελλήνιος χορός όπως αποδίδονταν παλιά στο Αιγαίο. Το όνομά του το πήρε πιθανότατα από τη διάταξη των χορευτών, όπου ο πρώτος “σύρει”, τραβάει, κατευθύνει τους υπόλοιπους. Έχει μουσικό μέτρο 2/4. Το χορευτικό σχήμα είναι ζευγαρωτό (δύο άντρες) με κατεύθυνση αντιωρολογιακή. Η λαβή είναι από τις παλάμες (ή από μαντήλι), με τα χέρια στο ύψος των ώμων. Η μορφή αυτή έχει καταγραφεί στα νησιά Άνδρο, Νάξο, Οινούσσες, Σάμο κλπ. καθώς και στη Λέσβο αλλά με λίγο διαφορετικό βήμα.